سفارشی‌نویسان روی موج معاندان

در ایران سال‌هاست فعالیت‌های رسانه‌ای با تیغ کنایه و نقد به عقب رانده شده که نتیجه‌اش بی‌انگیزگی طیف وسیعی از هنرمندان و خانه‌نشینی استعدادهایی بوده که از هراس نقدهای ناروا، ترجیح داده‌اند در تیررس قرار نگیرند. دلیل چنین روندی، ورود سیاسیون و صاحبان تریبون‌های جناحی به حوزه نقد و کنارگذاشتن منتقدان بزرگ است و کودک ــ نقادانی میدان‌دار می‌شوند که از نقدها برای تسویه‌حساب گروهی استفاده ابزاری می‌کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این جریانات به محض آن‌که دست خود را از بودجه‌ بیت‌المال کوتاه می‌بینند، یا احساس می‌کنند ناتوان از عمل به وعده‌های رسانه‌ای در حوزه‌های کاری خود هستند، فرار رو به جلو را جایگزین بهبود عملکردشان می‌کنند. این روند درخصوص برنامه‌های صداوسیما و مشخصا برنامه دوران تحول به‌خوبی دیده می‌شود. آنجا که مدعیان نقد، عملا تبدیل به عمله‌های جناحی می‌شوند، برای آن‌که پروژه‌های سیاسی و انتخاباتی خود را پیش‌برده و سهم بزرگ‌تری از کیک قدرت نصیب‌شان شود. نگاهی به نام و رزومه منتقدان، نشان می‌دهد که بسیاری از آنها نه چهره‌های نام‌آشنای دنیای هنر یا رسانه و نه حتی افرادی شناخته‌شده در امور فرهنگی، بلکه سفارشی‌نویسانی هستند که ماموریت پیدا کرده‌اند رسانه‌ملی را تضعیف کرده و سوار بر موجی شوند که شبکه‌های فارسی‌زبان معاند علیه تریبون نظام به راه انداخته‌اند. این سفارشی‌نویسان رسانه‌ملی را با دیگر مجموعه‌هایی که از آنها باج می‌گیرند اشتباه گرفته‌اند!
شاید اگر منافع دست‌های پشت‌پرده این نقدها تامین شده و مصالح سیاسی‌شان در سال انتخابات در نظر گرفته شود، همه این منتقدان، مجیزگویانی شوند که زبان جز در مدح صداوسیما نمی‌گشایند.
تازه‌ترین نمونه این نقدها را می‌توان در رسانه دانشگاه‌آزاد یافت. رسانه‌ای که هرچند در تخریب رسانه‌ملی مدام داد بیت‌المال سر می‌دهد اما خودش هم دست در جیب بیت‌المال و شهریه دانشجویانی دارد که از این رسانه، انتظار فرهیختگی دارند، نه رجزخوانی سیاسی!
این روزنامه گمان می‌برد با حمله به صداوسیما می‌تواند بهتر دیده شده و چندصباحی در فضای مجازی مخاطبی برای خود دست‌وپا کند. جالب اینجاست که اگر مدعای این رسانه درباره بی‌مخاطب بودن برنامه‌های تلویزیونی درست بود، با نوشته‌های دست‌وپاشکسته، چنین برای جذب مخاطب نمی‌کوشیدند. به‌نظر می‌رسد هجمه‌های رسانه‌ای این طیف مدعی نواصولگرایی که یک‌پا در جریان غیرانقلابی دارد و یک‌پا درجریان انقلابی، بیشتر از سر استیصال و شکست رسانه‌ای است و برای جذب انگشت‌شمار مخاطبان، سعی می‌کنند دست به دامان برنامه‌های تلویزیونی شوند تا شاید به مدد نام این برنامه‌ها، فرصتی برای دیده‌شدن بیابند. معدود نویسندگان این رسانه که منافع سیاسی را بر نقد هنری ارجح می‌دانند، چنان از نبود برنامه در ساخت تولیدات رسانه‌ملی سخن می‌گویند که گویی خود سابقه‌ای طولانی در طراحی برنامه در رسانه‌های بزرگ دارند، حال آن‌که در پرونده کاری آنها، گاه ارائه برنامه برای انتشار یک صفحه روزنامه‌ای هم دیده نمی‌شود. همکاران رسانه‌ای در روزنامه‌هایی که روی هم به‌اندازه یک برنامه کم‌مخاطب تلویزیون هم مشتری ندارند، بهتر است به‌جای کسب اعتبار از راه تخریب رسانه‌های بزرگ، دغدغه تولیدات باکیفیت در مجموعه‌های رسانه‌ای خود را داشته باشند تا بعدها در حسابرسی بودجه دانشگاه‌آزاد با این اتهام روبه‌رو نشوند که جز حیف‌ومیل اعتبارات فرهنگی و دانشگاهی دستاورد دیگری نداشته‌اند.
در انتها با دانشگاه‌آزاد باید سخن گفت که یا از این فعالیت تخریبی و هجمه‌های غیراخلاقی علیه رسانه‌ملی خبر دارد یا بی‌خبر است؟ اگر از این روند تخریبی خبر دارد و سکوت می‌کند، که تاکنون سکوت کرده است، پس این روند مورد تایید بزرگان این مجموعه است. اگر خبر ندارد که در رسانه‌ای که با پول دانشجویان اداره می‌شود این هجمه‌های سیاسی و بر سر قدرت به رسانه‌ملی می‌شود که باید فاتحه این مجموعه را خواند که نمی‌داند در زیرمجموعه چه اتفاقاتی در حال وقوع است. در پایان ذکر این نکته ضروری است که نقد فعالیت‌های تخریبی جریانات خاص سیاسی علیه رسانه‌ملی البته به این معنی نیست که نباید تریبون اصلی نظام را کمک کرد تا بر کیفیت تولیدات رسانه‌ای بیفزاید اما بی‌تردید اشتباه‌گرفتن این کمک با کنایه‌های کوچه‌بازاری، در شأن فعالیت رسانه‌ای نیست.

 

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: معاندان رسانه ملی فعالیت های رسانه ای رسانه ای رسانه ملی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۶۱۹۵۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

افشاگری ها علیه قالیباف؛ از اهداف کوتاه مدت تا برنامه ریزی بلندمدت /کدام طیف او را زیر ضرب برده است؟

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، چند روز مانده به دور دوم انتخابات مجلس دوازدهم حملات و افشاگری‌های جدیدی درباره محمدباقر قالیباف در حال انجام است؛ خودش، همسرش، فرزندانش و البته مشاورانش و دستگاه‌های منتسب به او؛ همگی هدف این افشاگری‌ها یا حملات هستند و در همه موارد پای قالیباف هم وسط است.

محمدباقر قالیباف در بازه زمانی نیمه دوم سال گذشته تا روزهای منتهی به دور اول انتخابات مجلس دوازدهم، تحت حملاتی از همین دست بود؛ اما آنچه سوال‌ برانگیز شده این موضوع است که مواد اولیه و خام افشاگری‌ها چه اندازه کثرت دارند که دو دور انتخابات را پوشش داده‌اند! البته اینها غیر از موضوعات افشا شده در دوران ریاست بر مجلس و قبل‌تر در جریان دو دور انتخابات ریاست‌جمهوری است که درباره او منتشر شده بودند.

افشاگری‌ها درباره قالیباف و اطرافیانش به دو صورت انجام می‌شود؛ نخست توسط چهره‌های سیاسی و دوم توسط حساب‌های توییتری در فضای مجازی. هدف هم قاعدتا در کوتاه مدت، جلوگیری از ریاست قالیباف بر مجلس دوازدهم است که احتمالا طیف جبهه پایداری و تندروها بیشترین سهم را خواهند داشت.

بخش اول چگونه کار می‌کند؟

یک شکل از افشاگری ها، توسط برخی نمایندگان مجلس یا چهره‌های سیاسی است که صورت می‌گیرد؛ آنها در قالب توییت و مصاحبه مواردی را بیان می‌کنند. آنهایی که در این بخش از سناریو نقش‌آفرینی می‌کنند، بیشتر عملکرد مدیریتی و سیاسی قالیباف را زیر سوال می‌برند و از بابت چهره‌های نزدیک به او مانند مشاورانش سخن به میان می‌آورند.

به عبارت دیگر آنکه این دسته از افراد سعی می‌کنند به روایت خودشان، بر اساس قاعده بازی‌های سیاسی رفتار کنند و وارد مسائل خانوادگی نشوند. از سوی دیگر، بستری که این افراد بر آن اقدام به بیان سخنانشان یا به عبارت بهتر افشاگری‌هایشان می‌کنند، معمولا سایت‌ها و خبرگزاری‌هایی هستند که موضع‌گیری‌هایی علیه قالیباف دارند.

مثلا روز گذشته، بیژن نوباوه‌وطن نماینده مجلس یازدهم و از منتقدان قالیباف، با خبرگزاری دولت یعنی ایرنا گفت‌وگو کرده است. این گفت‌وگو واجد هر دو شرط بود؛ یک چهره سیاسی منتقد رئیس مجلس با خبرگزاری دولت که زاویه‌ای جدی با مجلس و بخصوص قالیباف دارد، سخن گفته است. او در این گفت‌وگو تاکید کرده «در بسیاری از مواقع می‌بینیم دست‌هایی بیش از مطالبات نمایندگان در کار است یعنی افرادی که نمی‌خواهم اسم ببرم مشخصا در بودجه دخالت می‌کنند». او در بخش دیگری مستقیما مشاوران قالیباف را هدف قرار داده و در انتقاد از آنها گفته «مشاوران رئیس مجلس هر بودجه ای را بررسی می‌کنند نمی‌دانم این موضوع قانونی است یانه؟ می‌آیند و می‌روند و اینقدر طول می‌دهند که نماینده به چیزی رأی می‌دهد که نمی‌خواهد. اینجا قدرت و اختیار نماینده است که سلب می‌شود و این خطر است.»

نوباوه‌وطن که به تفکرات جبهه پایداری مشهور است، این بار به مشاوران قالیباف اتهام زده است: «گاهی افرادی که به عنوان مشاور در مجلس دائما رفت وآمد می‌کنند و در میان نمایندگان می‌نشینند و اینها تصمیم سازی و فکرسازی و رای‌سازی می‌کنند. یک نفر را می‌خواهی رای بدهی اینها هستند که می‌گویند به چه کسی رای بدهند و به چه کسی رای ندهند. قول می‌دهند که فلان کار را برای شما می‌کنیم فلان وام را می‌دهیم در حوزه انتخابیه‌تان فلان کار را می‌کنیم.»

نوباوه بخش دیگری از سخنانش را در راستای خط خبری چند روز اخیر خبرگزاری دولت بیان کرده است؛ یعنی فشار و حمله به مرکز پژوهش‌های مجلس بابت انتشار گزارش‌هایی بر خلاف میل دولتی‌ها. او گفته «بعضی از کارمندان مرکز پژوهش‌ها هنگام بررسی بعضی از طرح‌ها و یا لوایح، اعمال نفوذهای فردی و سیاسی می‌کردند و جریان خاصی را آنجا مشاهده کردیم به خصوص در مورد ساماندهی طرح فضای مجازی که صددرصد از طریق رسانه‌ها مستقیم از طریق فضای مجازی و اینترنت پخش می‌شد ما شاهد بودیم قبل از اینکه حتی مصوباتش بخواهد به تصویب برسد و یا رای‌گیری صورت بگیرد در فضای مجازی از طریق مرکز پژوهش‌ها منتشر می‌شد.»

خبرگزاری ایرنا در هفته‌های اخیر به صورت مسلسل‌وار اقدام به انتشار مصاحبه‌هایی کرده که مشخصا مرکز پژوهش‌های مجلس را زیر ضرب برده است. مصاحبه‌های ایرنا با نمایندگانی بود که منتقد عملکرد قالیباف از یک سو و از سوی دیگر حامی دولت هستند. آنها عملکرد مرکز پژوهش‌ها را مورد انتقاد قرار داده‌اند که از این طریق، سقلمه‌ای هم به قالیباف می‌خورد.

بخش دوم چگونه عمل می‌کند؟

بخش دوم سناریویی که این روزها در ارتباط با قالیباف در حال اجراست، افشاگری درباره خانواده‌اش است. برخی اکانت‌های توییتری که بعضا هم بدون نام و نشان واقعی هستند، اقدام به انتشار مدارکی درباره فرزندان قالیباف می‌کنند؛ مدارکی درباره تحصیل اسحاق قالیباف در استرالیا و مراودات مالی دو پسر قالیباف(اسحاق و الیاس) و همچنین همسر رئیس مجلس.

از قرار معلوم مدارک منتشره در دسترس این طیف منتقد این روزهای قالیباف بوده است؛ البته منظور نه منتشرکنندگان، که آنهایی منظورند که این مدارک را در اختیار منتشرکنندگان قرار داده‌اند. به عبارت دیگر، آنها این مدارک را در کشوهایشان نگه داشته بودند تا در موعد مقرر و زمانی که لازم است قالیباف زیر ضرب افکار عمومی برود، منتشر کنند.

یعنی آنها مشغول استفاده ابزاری از قالیباف بوده‌اند و حالا که پاجوش‌هایشان در حال رشد است، دیگر انگار نیازی به حضور قالیباف لااقل در صندلی ریاست ندارند. از همین رو افشاگری‌، پشت افشاگری درباره قالیباف در حال انجام است.

هرچند برخی معتقدند که مسائل خانوادگی نباید وارد دعواهای سیاسی شود، اما این نکته قابل چشم‌پوشی نیست که افرادی نظیر قالیباف و دیگر چهره‌های تصمیم‌گیر، که شب و روز بر شعارهایشان پافشاری می‌کنند، آیا توانسته‌اند این شعارها را در خانواده خود نیز جاری و ساری کنند یا خیر؟ آیا توانسته‌اند فرزندان خود را متقاعد کنند تا بر اساس سبک زندگی‌ای که خودشان مبلغ آن هستند، زندگی کنند؟ قاعدتا با افشای سفرها و مخارج و سبک زندگی فرزندان قالیباف، او زیر ضرب شدیدی قرار گرفته است اما همچنان همان شعارها را فریاد می‌زند.

اهداف چند لایه از افشاگری‌ها

قاعدتا با بررسی و کنار هم قرار دادن ردپاهای موجود در این اقدامات علیه قالیباف، آن طیف سیاسی که مشغول زدن رئیس مجلس است، مشخص می‌شود. آنها اهدافی چند لایه داشته و دارند که تا الان به توفیقی نسبی دست پیدا کرده‌اند.

نخست عدم راهیابی قالیباف به مجلس بود که البته هدفی بلند پروازانه بود و آنها تمرکزشان را بیشتر بر روی راهیابی یک قالیباف ضعیف شده به مجلس گذاشته بودند. آنها به این هدف نخستشان دست پیدا کردند و قالیباف که نفر اول رای‌گیری ۱۳۹۸ بود، پایین‌تر از محمود نبویان، حمید رسایی و امیرحسین ثابتی قرار گرفت؛ ‌البته که همه اینها به لطف پایین‌ترین مشارکت در انتخابات مجلس در تاریخ جمهوری اسلامی است.

دومین هدف، پایین کشیدن قالیباف از صندلی ریاست است که آنها در این برهه زمانی تا زمان انتخابات هیات رئیسه مجلس جدید بر آن تمرکز دارند؛ اگر موفق شوند که قالیباف را از کرسی ریاست به زیر بکشند، عملا توانسته‌اند که او را از حیض انتفاع در سیاست ساقط کنند. چرا که در این صورت، هدف سوم‌شان که خنثی‌شدن توان سیاسی قالیباف برای انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۴ و رقابت با ابراهیم رئیسی است، عملا به صورت اتوماتیک کسب می‌شود.

بنا بر این اگر طیف مخالف قالیباف این روزها هزینه زیادی برای زدن او می‌کند، برای «شفافیت» و این دست مسائل نیست؛ بلکه به دنبال اهدافی کوتاه مدت و بلند مدت هستند؛ کوتاه مدت؛ ‌نشستن قالیباف بر صندلی نمایندگی در صحن و نه هیات رئیسه و بلند مدت، قالیباف‌زدایی از سیاست و عدم توانایی سیاسی‌اش برای ریاست‌جمهوری ۱۴۰۴.

27215

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1903949